بررسی موانع و تسهیل کننده های همکاری پرستاران بخش در آموزش بالینی دانشجویان پرستاری

مقدمه: بسیاری معتقدند که حضور فعال همکاران بالینی در امر آموزش، یکی از عوامل تسهیل کننده اهداف آموزشی به شمار می­رود. مطالعه حاضر با هدف تعیین موانع و عوامل تسهیل کننده همکاری پرستاران بخش، در آموزش بالینی دانشجویان پرستاری در بیمارستان های تهران در سال 1393 انجام گرفته است. روش کار: این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی است. که با روش نمونه‌گیری تصادفی چندمرحله‌ای، 384 نمونه از بخش­هایی که دانشجویان پرستاری در آن مشغول به کارآموزی بودند، انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات، پرسش‌نامه­ی ویژگی­های جمعیت شناختی بود. داده‌ها با کمک نرم‌افزارSPSS  نسخه 16 تجزیه‌وتحلیل گردید. یافته‌ها: وضعیت پرستاران در ارتباط با موانع همکاری نشان داد، 1/57 درصد پرستاران موانع فردی را که مهم‌ترین آن‌ها شلوغی نوبت صبح و خستگی پرستاران است، 5/26 درصد موانع ساختاری را که مهم‌ترین آن برنامه‌ریزی ضعیف آموزشی است و 4/16 درصد موانع مدیریتی را که مهم‌ترین آن‌ها شکایت بیمار یا همراه او مبنی بر انجام امور پرستاری توسط دانشجویان را  به‌عنوان مهم‌ترین موانع دانستند. برخورداری پرستاران از دانش و مهارت کافی (21 درصد)، فراهم کردن محیط حمایت‌کننده و برنامه‌ریزی آموزشی مناسب (8/57 درصد،)، مشخص شدن شرح وظایف دانشجویان، مشخص بودن فرد پاسخگوی عملکرد دانشجویان (2/21 درصد،) مهم‌ترین عوامل تسهیل‌کننده‌ همکاری در امر آموزش از نظر پرستاران شناخته شدند. نتیجه‌گیری: از آنجا که یکی از مشکلات و موانع موجود، مربوط به موانع فردی هست، به نظر می‌رسد کاهش یا بهبود این چالش با رفع موانع همکاری پرستاران و افزایش تسهیل‌کننده‌ها مؤثر هست؛ این امر مستلزم همکاری میان مربی، پرستاران بالینی، سوپروایزر آموزشی، سرپرستاران، مدیران پرستاری، مسؤول برنامه ریزی آموزشی و سایر مسؤولین رده‌بالای مدیریتی است.